Frá Rödal að Larsnes

Dagur 20.  Rödalsfjallið.     Mánudagur 25 júlí 2011.

Eins og þeir sem hafa lesið síðustu færslu notaði ég stóran hluta dagsins í Rödal í til skraps, skriftir batteríshleðslu og slíkt og því lagt seint af stað. Eða um klukkann hálf sex um kvöldið.  Meininginn var heldur ekki að ná langri dagleið heldur komast upp á næsta fjallaskarð.  dagleiðinn varð heldur ekki nema 13km löng enn hækkuninn var 670 metrar og tjaldaði ég  rétt fyrir miðnætti í 1070m hæð í þröngu og flottu fjallaskarði .  Sofnað skömmu síðar við bjölluhljóm frá norsku fjallasauðfé.  Fjallvegur þessi kallast Seljestadjuvet og er  þektur í noregi þó hann sé ekki fjölfarinn, enda einungis opin um tvo – þrjá mánuði á ári eftir því sem mínar heimildir herma.  Seljestadjuvet  liggur yfir Röldalsfjallið og er hluti af fjallveginum um Haukeli sem stórþingið í noregi veitti heimild fyrir árið 1861 til að tengja saman austur og vesturlandið.  Þessir fjallvegir voru mikil verk á sínum tíma enda mögulegur verktími einungis nokkrir mánuðir á ári, aðstæður og landslag erfit og vegurinn ekki klár fyrr enn 18 árum síðar.  Seljestadjusvet var gerður á árunum 1859-1865 og þykir einn af flottari vegumhverfi  í noregi Hinn hluti vegarins um Haukeliheiðinna sjálfa hef ég þegar farið yfir.  Í dag er umferðinni aðeins öðrumvísi farið þar sem þjóðvegurinn liggur nú  í göngum undir Rölandsfjallið og ég segi sem betur fer, því stór vegur um þetta svæði myndi eyðileggja sjarma þess.   Smá viðbótarfróðleikur fyrir þá sem lesa norsku er hér.

Á leiðinni gerðist svo sem ekki mikið merkilegt,  sett var í lágu gírana og Metalica í mb3 spilarann og tekið á brattanum, jú og svo var hundblautur hundur sem elti mig smá stund og virtils villuráfandi, sem líka kom á daginn því nokkru síðar heyrði ég í fólki kallandi út um allt og aðspurð voru þau jú að leita af hundi, gat ég sagt þeim notkvernveginn hvar ég og hundurinn höfðum haft samleið.

Gula línan er hjóladagurinn minn.  13stykki í kílometrum talið. samt smá hækkun 670m og endaði í þessu líka flotta fjallaskarði í 1070m hæð. þessi kortamynd er tekin úr Garmin Mapsorce forritinu sem ég nota í tölvuni minni
Glæsilegt fjallaútsýni, hafði meyra að segja steinborð útaf fyrir mig og deildi rigninguni með sauðfé

Dagur 21.  þriðjudagur 26 júlí.   Niður  Rølandsfjallið, Odda,  Låtefoss , Tyssedalen vatnsaflsvirkjuninn, skriður a veg,  Kinsarvik.

Ég hefði alveg viljað fá skygnið sem ég var að vonast efrit uppi í Seljestadjuvet.  Enn það er ekki á allt kosið þegar ferðast er um Noreg, og hvað þá uppi í bröttum fjallaskörðum landsins.  Þessu hef ég alveg kynst í þessari ferð og rigning ósjaldséð.  En hvað um það.  Ég vakti mikla athygli hjá fjallalömbunum þegar ég var að ganga frá tjaldbúðunum um morguninn og þurfti meyra að segja að stugga við nokkrum lömbunum sem gerðurst full forvitinn, forleldranir stóðu álengdar og fylgtust með ungdómnum að nærgætni.  Eftir að hafa pakkað saman rendi ég mér í rólegheitunum niður bratt fjallaskarðið norðanmeginn og naut þess útsýnis sem skygnið bauð uppá.  Segja má að ég hafi varla þurft að stíga petalana fyrstu 17 kílómetrana þennann daginn, eða það var allavega frekar auðvelt alla leið að Låtefoss. 

Seljestadjuvet (seljastaðavegurinn) á leiðinni niður frá Röldalsfjelet skarðinu. Sjá má núverandi aðalveginn fara á milli vegganga.

Låtefoss er eins og nafnið ber til kynna frekar háfær, þetta er tignarlegur foss  enn ekki ýkja vatnsmikill. Nóg samt til að vekja athygli vegfarenda.  Ég sá það einnig á safni sem ég fór á síðar þennann dag að einthverjar umræður hafa verið um að nota vatnið sem fer um fossinn  til rafmagnsframleiðslu, enn líklega er þetta eitt af þeim dæmum þar sem náttúran fær að ráða ferðinni og fossin haldi sér um ókomna tíð.  Brúinn yfir ána hjá Låtefoss var einnig fyrsta áfanganum sem var lokið við gerð heiðarvegarins sem ég tala um í pistlinum um gærdæginn.  Eftir að hafa virt fossin fyrir mér eins og hinir ferðamennirnir var haldið til Odda.

LÅTEFOSSEN gefur frá sér slatta af háfaða og er vinsælt túristastopp

Odda er innst inni í Sørfjord firðinum.  Sjarmerandi bær sem þrátt fyrir það býr við þá skítugu atvinnustarfsemi að framleiða fórnmálminn Zink til nota á skipskrokka og önnur stálvirki í leiðandi umhverfi.  Eftir að hafa litast aðeins um og kíkt í nokkrar verslanir var stefnan tekinn á orkusafnið í Tyssedal, rétt 10km utar í firðinum.  Þar vakti ég ekki síður athygli enn hjá lömbunum fyrr um morguninn, enn núna voru það Þýskir ferðamenn sem vildu fá að vita hvernig högum mínum á lestuðu reiðjóli vegnaði og hvernig ég fæir að.  Orkusafnið í Tyssedal er þess virði að kíkja á, þó svo  rukkað sé um heilar 90nkr í aðgangseyri  Ég er jú í frýi og vill einnig kynnast sögu svæðisins sem ég fer um, og mætti ég meyra að segja vera duglegri við þá yðju.  Ég býst við að þetta safn sé svona sárabót fyrir að hafa mist af lýklega svipuðu safni í Rjukan, þar sem rigning setti allar áætlanir úr skorðum.  Safnið er staðset í Gamalli reysulegri  vatnsaflsvirkjun sem nú er hætt sinni upprunalegu starfsemi.

Tysdalenn vatnsaflsvirkjuninn
þessi virkjun framleidi á sínum tíma 25Hz rafmagn og ekki þótti svara kostnaði að breyta því og virkjunin því aflögð
Inni í þesum sal eru 18 vélasamstæður

Þegar utar dregur í Sørfjordinn verður fljótlega vart við mikið af berjatrjám, og ekki nema von þar sem þetta svæði uppsker um 80% af Kyrsuberja og 60% plóma sem framleidd eru í Noregi auk flerri tegunda berja.  Ég varð auðvitað að kaupa pakka af kyrsuberjum beint af býli eins og sagt er.  Það virðist viðtekin venja á svona berjabýlum að hafa sölubása út við vegkantinn.  Með undantekningum  eru þetta ómönnuð skýli með berjabökkum og einum oppnum peningakassa sem fólk er vinsamlegast beðið að stunda sjálfsafgreiðslu við,  og verðið gegnumsneit 40-50nkr fyrir bakkann, ég keypti ein plómubakka af tveimur ungum hnátum sem voru sjálfsagt að vinna sér inn vasapening.

Berjarækt er það sem þessi dalur snýst um
Þessar systur stóðu vörð við sölubásinn og seldu Plómur og fleirri berjategundir

Það eru ekki öll veggöng í noregi opinn fyrir hjólreiðalýð,  Sum eru bara illa til þess fallin að hjóla um þau, og oft er gamall vegur fyrir gönginn, og eru göngin þá yfirleitt set á bannlystann.  Einnig eru flest neðansjáfargöng og göng lengri en umþaðbil 3km á bannlystanum.  Oft eru gamlar leiðir einnig mun skemtilegri enn myrkvuð göng með ærandi umferðarháfaða.  í Sørfirðinum eru nokkur göng sem eru bönnuð, ekki svo löng enn gamli vegurinn er meittlaður inní snarbratta sjáfarhlíðinna og er hann ætlaður fyrir okkur hjóla og labbiliðið, nema hvað að ég fékk fullann skylning á því af hverju gönginn eru til staðar, þegar ég fór einn af þessum vegum því hér höfðu hrunið grjót, tré og skriður á veginn og þurfti ég meðal annars að smokrast með hjólhlunkinn eftir 15cm breiðum steypukanti á einum stað þar sem var svo bara snarbrött klöpp beint út í sjó fyrir neðann.

Grjóthrun úr klettahlíðinni hafði fallið á veginn, þetta var svolítið merkilegur vegkafli
Ég reiddi hjólið uppi á þessum mjóa steinkanti vegna skriðunar á veginum

Þessi dagur var ekki langur í kílómetrum talið, 73,3km og fyrstu kílometrarnir auðveldir og engar risa brekkur upp á móti.  Dagsverkið hafði samt tekið sinn tíma og aðalega út af rólegheitum í mér og þannig fynst mér að það egi að vera stökum sinnum.  Því ákvað ég að gista á tjaldsvæðinu í Kinsarvika stðinn fyrir að taka ferjuna yfir Hardangerfjörðinn þennann eftirmiðdaginn.

Dagur 22.  Miðvikudagur 27. Júlí.      Farið um Skjervet,Voss, Myrkdalen og Vikaflellet

Ég byrjaði á því að missa af ferjuni þennann morguninn,  aðalega vegna þess að ég hafði ekki hugmynd um hvænær hún sigldi.  Enn í Noregi eru flest allar bílferjur ansi tíðar, og á dagtíma er tíðni ferða yfirleitt á milli 30mín og 2klst.  Í þessu tilfelli var klukkutími í næstu ferju, þannig að ekki stórskaði skeður.  Gaf mérí staðinn tækifæri til að hendast aftur upp á tjaldsvæði og skella mér í sturtu.  Svo átti ég langt samtal við ungan Svisslending á tjaldsvæðinu þannig að ég var næstum búinn að missa af ferjuni aftur.  Annað sem mér fynst flott við ferjur er að þarna þjappast saman fólk á svipuðum leiðum og stundum hittir maður inn á skemtilegt fólk að spjalla við.  Í þessu tilfelli hitti ég Írskt par á canondile reiðhjólum á túr um noreg,  skiptumst við á mörgum skoðunum um ferðahjólreiðar og svo skyldu leiðir aftur þegar ferjan lagðist að bryggju við Kvandal.  Þeirra leið lá í átt til Bergen enn mín til Voss.

Ég var kominn til Voss um miðjann dag í flottu veðri.  Voss er sjálfsagt þekktur staður fyrir ýmislegt, enn í mínum augum er það aðalega fyrir sína menningu sem miðstöð jaðarsporta ýmiskomar. Í júli hvert ár er meðal annars haldið festival jaðarsportara í Voss, þar eru mikið um fallhlifastökk,flúðasiglingar  og í nágreninu er meðal annars hæsta tegjustökk í evrópu.  Ég staldraði við í Voss í rúma klukkustund og skoðaði mannlífið.  Áætluninn mín gerði ráð fyrir að ég stoppaði í Voss einn dag, meinningin var að skoða enthvað af því sem svæðið byði uppá, enn ég ákvað að halda frekar áfram þar sem ég var enn á eftir áætlun. þó svo það væri ástæðulaust stress.

Ein af brekkunum þennann daginn
Ein af brekkunum þennann daginn var upp að Skjervet áður enn ég rendi mér aftur niður að Voss
í Voss
Gott veður til fallhlífaæfinga

Næst var að koma sér yfir í þektu djúpu fyrðina í Noregi og til þess var fyrsti áfanginn að fara yfir Vikafjallið yfir í Sognsfjörðinn.  Ég áttu ekki von á að komast yfir fjallið þennan dag og yfir til Vik við SognsfjörðinnSú varð líka rauninn.  Það var líka um enn einn fjallveginn að ræða!!  Eftir að hafa farið um Myrkdalen og svo nokkuð jafna enn misjafna hækkun frá Voss sem stendur í 60m hæð tjaldaði ég  á frekar furðulegum stað laust fyrir miðnætti , stiflugarður í 980m hæð. Varð fyrir valinu.  Glæsilega flott útsýni til suðurs og austurs, enn það var dimmt og ég þreittur svo myndataka var látinn bíða til morgunsins.  Af myndum og síðum sem ég hef skoðað af Vikafjallinu eru ég viss um að hér er einnig flottur staður til að heimsækja á gönguskíðum að vetrarlagi.

Tvísmellið til að skoðið á flirck síðunni minni
Tekinn smá pása við skylti sem sagði hvað væri í vændum
dooble click for flickr
Staddur í Myrkendalnum og horfi upp að einni af óförnu brekkunum upp á Vikarfjallið

 

Dagur 23. Fimmtudagur 28 júli.     Skygni ekki ágætt, Sogneförðurinn krossaður, 

Jamm.  Myndatakann af flotta útsýninu á stíflugarðinum breyttist aðeins.  Ég vaknaði í svo sem ágætis veðri enn skygnið var rétt um 50 metrar.  Ég var greinilega stddur inn í en einu skýinu í viðbót við svo mörg önnur sem ég hef lent fyrir þessa ferð.   Þokunni létti ekki fyrr enn ég var byrjaður að glitta í Vik í Sognefirðinum.  Það var samt ákafleg gamann að láta sig renna niður brattar hlíðarnar í þokuni og það eina sem hamlaði hraðanum vour bílarnir á undan.  yfirleit hef ég vanist því að það er ég sem þvælist fyrir bílaumferðnni enn ekki öfugt.

Tjaldsvæðið  þessa nóttina

Byrjað að birta til á stíflugarðinum sem var tjaldsvæðið þessa nóttina

Ég varð frekar svektur með veður og skygni við Sognefjörðinn.  Ég hafð hlakkað mikið til að komast í þetta stórbrotna landslag sem þetta svæði hefur uppá að bjóað.  Sognefjörðurinn er í senn næstlengsti fjörður heims og sá dypsti við Noreg og þó víðar væri leitað þar sem hann tegir sig 205 km inn í landið og er nær mestu dýpt innarlega í firðinum 1308metra undir sjáfarmál.  þetta svæði er mér ekki alveg ókunnugt þar sem ég fór um það svolítið innar fyrir allmörgum árum Þá var ég í hjólaferð um í noregi eftir frekar flata dvöl í Danmörku í nokkra mánuði.  Án þess að ég ætli að rekja þá ferð sérstaklega mikið hérna, að þá fynst mér í lagi að minnast aðeins á hana því þetta var alveg frábær ferð sem ég get vel mælt með fyrir aðra að fara. Eg skrifa kanski betri minningu um þá ferð síðar á sér undirsíðu enn læt eina málsgrein duga hér.  Enn hér er einn linkur á Danska ferðasíðu sem enthverjir hafa sjálfsagt gamann að grúska í ef lestrarkunnátan er í lagi

Þannig var í málum háttað að ég var orðin hálf auralaus eftir frekar furðulega dvöl í Danmörku og ákvað að kridda síðustu daganna ména aðeins upp með stórbrotnara landslagi áður enn ég hundskaðist aftur heim til Íslands í peningaleit þar.  enn semsagt í stuttu máli þá gaf ég ferðinni gælunafnið frá fjöru til fjals þó svo ferðinn hafi byrjað í rúmelga 900m hæð eftir lestaferð til Finse, hjólaðu um svokallaðan Rallarvegen, í stórfenglegu landslagi niður að sjáfarmáli í flåm,  Þaðan þræddi ég mig inn eftir Sognefirðinum frammm og til baka með viðkomu á allmörgum stöðum og inn í botn.  Frá fjöruborðinu fír ég ríkisveg 55, sem er Sognefjallsvegurinn og tók útúrdúr þaðann í 1840 metra að Juvashytta og er það hæsti opinnberi akvegur í Noregi.  hækkuninni var samt ekki lokið því áfram hélt ég upp á moti enn nú fótgangandi og gekk á flalstindin Galdhøpiggen 2469m sem er hæsta flall Noregs.  Hjólaferðinn endaði síðan í Otta, þaðann sem ég tók lest aftur til Oslo. 

Smá yfirlitsmynd með link af ferðinni sem ég fór um Sognefjörðin og Jörunheima um vorið árið 2000

Ur varð að ég stoppaði í smá stund í Vik, skoðaði þar gamalt véla og útgerðarsafn sem er inngreypað í í torist information skrifstofuna í bænum, svo var bara haldið út úr bænum og að ferjustað þar sem Sognefjörðurinn var þveraður og ekkert verið að nota frekari tíma þar, heldur tekist á við síðustu brekkuna í ferðinni sem tala má um sem stórbrekka.  ekki misskylja mig samt, það var samt alveg helling af brekkum eftir það er bara lögmálið í Noregi.  Aftur var sett í lágu gírana og að ég held 3 tímum síðar var ég byrjaður að renna mér niður hinummeginn.  Það var frekar tíðindalaust að næturstað, nema hvað það eina að ég gat gefið einum reiðhjólamanni lýsingar á því hvað væri framundan hjá honum.  Næturstaður var PlusCamp Jølstraholmen í Viksdal Við fyrstu sín virtist svæðið ekki spes, óslegið gras, hýttur komnar að hruni og fleirra í þeim dúr.  Enn þegar allt kemur til als eru þessi lítillátu tjaldsvæði yfirleit best í mínum huga.  þarna var ekki allt troðið af fólki enn þeir fáu sem voru slöppuðu af og mynduðu ágætis stemningu.  svo var líka frýtt í sturtu og ekkert mál að komast í rafmagn. þannig að þetta 2ja stjörnu svæði sem er við það að leggjast af fær fjórar slíkar frá mér.

Fjallið á milli Sognsfjarðar og Norfjarðar er nokkuð bratt enn svo eru bara stæðstu brekkunar búnar

Dagur 24. Föstudagur 29 júli. Gist í Folkehøgskulen í Nordfirði.

Alltaf jafn seinn á fætur,  flestir á tjaldsvæðinu búnir að pakka samann og við það að koma sér í burtu þegar ég skrönglast út úr tjaldinu, rúmlega 10 um morgunninn.  Frammundan var að koma sér norður í Nordfjörð og þegar deginum var lokið var ég búinn að fara um eitt fjallaskarð, þó í lægri kantinum, hjólað 25km eftir nánast sléttum vegi við hlið stöðuvatns,  farið um þröngt og flottan fjalladal milli bæjana Skei og Byrkjelo og dagurinn gjafmildur á  þokkalegasta veður.  Fyrstu plön gerðu ráð fyrir að gista á fjögra stjörnu tjaldsvæði í Sandene við botn Nordfjarðar.  Eg á nokkra góða vini sem hafa verið í Utivistalíðskóla við Nordfjörð og var svolítið spentur fyrir að sjá herlegheitinn, og eftir að hafa fengið upplýsingar frá bæði Elnu og Kolbeini sem var alveg á því að ég ætti að koma við og kasta kveðju á skólastjórann frá sér varð mér ljóst að skólinn væri einungis nokkra kílometra utan við Sandene þar sem ég ætlaði mér að gista.

En svo er þetta svoleiðis með Norsk tjaldsvæði að ég varð verulega óánægður með vel spekkaða tjaldsvæðið sem ég ættlaði að vera á, þetta er eins og á flerri stöðum í noregi var bara stór ljótur hjólhýsagarður þar sem lítið ráðrúm reindist til að setja upp tjald og mæli ég eingum lesendum hér þetta sem gististað.  Eftir smá rabb við fólk í kjörbúð í bænum ákvað ég að halda áfram út út bænum, þrátt fyrir að detta væri í myrkur og reyna frekar að finna mér svefnstað í námd við fyrrgreyndann skóla, og fá jafnvel upplýsingar um góðann næturstað þar.  Þegar ég kem að skólanum geri ég mér ljóst að hér er engan skólastjóra að heilsa uppá enda er skólinn rekin sem farfuglaheimili og hótel yfir sumartíman.  Eg rétt slepp inn áður enn það er lokað og ég ákveð að splæsa á mig gystingu í farfuglahelminginum, morgunmat og fínerí,  lang dýrasta gystingin í þessari ferð, enn ég lét það eftir mér og sé ekki eftir því.

Nordfjord folkehøgskule
Spanderaði í gistingu á þessu einskonar Edduhóteli

Dagur 25. Laugardagur  30 júli.  Lokadagur.

Rosalega var rúmið í Nordjord folkehøskulen þæginlegt.  Það var óvissa hvað þessi dagur myndi bera í skauti sér fyrir mig, þar sem ég hafði unnið mig upp úr að vera eftir áætlun yfir í það að vera langt á undan áætlun með því að taka lengri vegalengdir enn til stóð síðustu daga.  það voru samt ekki nema tæplega 100km yfir í Larsnes sem átti að veara endastaður þessara ferðar, og inni í því eru tvær stuttar ferjuleiðir.   Mér var semsagt nokkuð sama hvað yrð og var því ekki að stressa mig af stað,  sat verulega lengi í morgunmatnum og naut hans í botn og hámaði í mig óendanlega miklu.  Ekki skemdi fyrir að sytja undir lyfandi píanóleik mestan tímann, enn það var einn 12 ára gestur sem gaf sér ekki mikinn tíma við morgunverðarborðið, heldur settist við píanó á staðnum og fór að spila að mikilli innlifun, og ég held ég hafi aldrey áður séð svo ungan píanóleikara með þetta góð tök á hljóðfærinu, enda sá ég og reyndar fleirri okkur tilknúinn til að taka umsjónarmann hópsins tali og spyrjast fyrir.

Jæja það fór svo á endanum að ég lagði af stað áfram í átt að Larsnes úthvíldur og með útkýldann magan.  Eg er enn fúll út í sjálfan mig eftir fyrstu ferjusiglinguna, sem að öður leiti var mjög fín, því strax í biðröðinni í ferjuna hafði ung kona undið sér að mér og fór vel með okkur við tjatt þangað til ferjan kom að bakkanum hinumeginn, og kom upp úr spjallinu að ótrúlegt enn satt þa var hún líka á leiðinni til Larsnes, og þar sem þetta er agnarsmár staður vorum við viss um að hittast þar aftur og því var ég ekkert að fá hjá enni heimilisfang eða símanúmer.  því miður lágu leiðir okkar saman síðar.

Ferðin sóktist vel vestur eftir Nordfirðinum og ég sá framm á að geta komist til Larsnes á þessum degi ef ég kærði mig um, svo að á ákveðnum tímabunkti hringdi ég í Gunna verkstjóra og forvitnaðist hjá honum hvernig staðan væri í vinnuni.  útkomann var að ekki væri neitt sérstakt að gera eins og er þar sem vinnubúnaðurinn er ekki allur kominn og ekki hægt að hefjast handa, ég væri samt velkominn á svæðið, svo ég ákvað að kíla á það og fara alla leið þennan dag.  Það kom mér skemtilega á óvart að þegar ég læddist inn í eina vegsjoppu og stulaði út úr mér á minni fínu norsku kan “jeg have en pølse” sem var afgreid með hraðið yfir borðið að þá for starfsfólk staðarins að spjalla samann á Islensku, þannig að ég var fljótur að skypta um tungumál líka, og upp úr krafsinu kom að þarna væru helling af Islenskum útrásarvíkingum á ferðinni, mestmegnis smiðir enn þau sáu líka um rextur þessara vegasjoppu.

Furðuleg sum þessi bæjarnönf
Alt í einu fór starfsfólkið þarna að tala samann á Islensku
Islendingasjoppa

Eg kláraði síðasta bjórinn min þegar ég var að bíða eftir síðari ferjuni þennan daginn, og rósalega var það notarlegt, enn eftir að til lands er kominn hinumeginn eru einungis spölkorn inn í Larsnes, þannig að ég brunaði með hraði inn í þetta litla þorp og hringdi aftur í Gunna verkstjóra, boðaði komu mína og spurðist til vega.  Það er ekki laust við að hafa aðeins dregið úr manninn að heyra að vinnubúðirnar voru ekki alveg handan við hornið eins og ég átti von á.  það séu bara 10 km eftir og tvær brekkur önnur 200m hækkun og hin þó bara 100 metrar.  Gunni ætlaði að koma á móti mér og vísa mér veginn síðasta spölinn, við hittumst síðan þegar ég var kominn langt upp í fyrri brekkna.

Það var lítil móttökunefnd vinnufélaga sem tók á móti mér er ég rendi inn í vosbúðir eins og vinnubúðirnar voru kallaðar.  fljótlega var maður kominn með annann bjór í hönd eftir þann fyrsta og byrjaður að segja lauslega frá ferðinni.

Séð í áttina að Larsnes og vinnusvæðinu í Åramsundi
Vinnubúðirnar sjást sem Rauðbrun lengja fyrir miðri mynd

      

Eftirmálar og áframhald

Eg ætla ekki að hafa þetta langt.   Þar sem ég átti nokkra daga eftir af fríinu mínu stoppaði ég stutt við í Vosbúðunum, endurpakkaði og létti mig aðeins og hélt síðan áfram í De-ture í skoðunarferð til Ålasund.  Mánuði síðar í næsta fríi mínu fór ég áfram í alveg magnaða ferð lengri leiðinna til Throndhjem með viðkomu á mörgum flottum stöðum svo sem Gerangersfjord, Strymansfjellet, Trollstien, aftur í Ålasund Moldø, Kristjansund, Nord atlantic ocian vejen og tók svo Strandferðaskip frá Hurtigrutan aftur til baka.  Þetta allt er efni í ansi góðann kafla til viðbótar, og byrtist hann kannsi og kannski alrey.

Síðustu dagar. Sól. Góður félagsskapur. Rigning og Hryðuverk.

 

  • Eftir að hafa átt nokkra góða og rólega daga hjá skildfólkinu í Skien var haldið af stað áfram.  Nú vopnaður 54 teinum í afturgjörðina og 3 í framgjörðina, þannig að Norska póstþjónustan til Skien stóð sig betur enn ég hef átt að venjast með póstþjónustu til Lófoten.  Ég gerði svo sem ekki mikið þessa daga í Skien, var samt lengur enn áætlað hafði verið og Heimsókti byggðarsafnið, og Kíkti á skipastigann upp í Dalen, þar sem skipum er lyft upp í 72m hæð þegar alla leið upp í Dalen er komið.  Þetta varð líka til þess að ég ákvað að breyta örlítið út af leið og fara með einni ferjuni smá spöl upp með vötnunum frekar enn að hjóla hjáleiðina.  Það er ekki á hverjum degi sem maður hefur tækifæri á svona ferð.  Nú nú enn kvöldið fyrir siglinguna var farið á heljarinnar pöbbarölt með fjölskylduforeldurunum af „efri“ hæðinni.  Það var ekki alveg útséð eftir þann viðburð að ég kæmist með ferjuni morgunnin eftir enn allt slapp þetta til, enn ég var ósköp feginn að geta bara rent mér niður brekkurnar að höfninni og farið strax um borð í bát staðinn fyrir að taka á petulunum.

Sigling upp Telemark kannalinn er enthvað sem er alveg þess virði.  Ég ákvað að fara með ferjuni Victoríu upp að Ullefoss sem er næsta stoppistöð ferjunar fyrir ofan Skien. Kostar 200kr fyrir mig og 100 fyrir hjólið.  Auðvitað allt í norskri mynt.  Það er reynt að hafa kúltur siglaingarinnar í gamalli mynd enda eru ferjunar sem þarna sigla yfir 100 ára gamlar og í ár eru 150 ár frá því þessi sögufrægi skipastigi var fyrst opnaður.  Neðstu slussarnir, eða skipastigalokurnar eins og mætti kalla það á Íslensku eru orðnir glussavæddir í dag, enn lokunum við Ullefoss eru enn haldið í upprunalegri mynd, þar sem allt er gert handvirkt.  Ekki skemmir svo fyrir að hafa svo hraustlegar og flottar norskar píur til að vinna við að oppna lokurnar.

         

Ms Viktoría að fara í gegnum slussana við Ullefos
fit gela í vinnuni
Slussarnir opnaðir með aldargamalli hefð

Ég sjálfur, tilbúinn til að halda áfram
Ekkert smá feitur þessi í gula bolnum

  

Dagurinn var sólskinsdagur mikill þannig að það gekk á sólaráburðinn. Ferðinn sóttist ágætlega upp eftir vötnunum og inn í Heddal Þar sem ég skoðaði meðal annars Stæstu stavkirkju sem eftir er í Noregi.  Ætla lítið að fjalla um Kirku enn það sem mér þykir markvert við þessar kirkjur er að þær eru eginlega tvöfaldar, þannig að hægt er að ganga utanum alla kyrkjuna innanfrá.  Þetta skylst mér að hafi verið gert til að það fólk sem ekki þótti nógu flott til að fara til kirkju með gæti verið fyrir utan og hlustað á orð prestsins, án þess að vera meðal þeirra sem töldu sig meyra meiga sín.  Ég þekki þessa sögu ekki sérlega vel þannig að hér veruðr staðar numið í þessum fróðeyk.

      

Lítill veitingarstaður
tíu krónur norskar fyrir stykkið af vöflu með sultu, kleinuhringir einnig í boði á þessum litla útiveitingastað

 

Áfram hélt ég og reyndar mun lengra enn ég ætlaði þennan dag, og framm á nótt.  Ég var á eftir áætlun og það pirrar mig alltaf eilítið.  Enn það var samt ekki það, heldur var ég búinn að fá fréttir af því frá fólkinu mínu í Skien að það spáði mjög mikilli rigningu næstu daga og Reyndar flóða og skriðuviðvaranir í Rjukan, þangað sem ég stefndi.   Helst vildi ég vera kominn sem lengst áður enn úrhellið skylli á.   Enn semsagt eftir að hafa klifrað upp í 1260m hæð og hjólað 105km þennann daginn var Klukkan orðin 3 um  nóttina og fóru fyrstu droparnir að gera vart við sig, þá var ég í 900m hæð á leiðinni niður bröttu brekkurnar að Rjukan.  Þegar hér var komið sögu vissi ég þegar að flest það sem ég ætlaði að gera í kringum Rjukan var úr söguni, enn það gefur mér bara tilefni til að koma aftur síðar.

Ég var síðan rigningarteptur á þessum stað næsta einn og hálfa sólahringinn og fór varla út úr tjaldinu.  Ég var svona ekki of ánægður með vatnsheldnina í tjaldinu, meðað við það sem ég hafði áður heyrt enn meðað við skýfall í allann þennann tíma og ég var í vatnsrúmi allann tíman get ég verið þokkalega ánægður.  Það rétt dropaði í gegnum innra tjaldið rétt annars lagið enn sundlaug fyrir utan.

Það var gott að vera með sæmilega rúmgott tjald við þessar aðstæður
það var hægt að merkja lítinn læk reina í gegnum fortjaldið þegar verst lét
Innan úr fortjaldinu
Ég tjaldaði í gömlum trailerpark í myrkri um hánótt, hér var enginn og er svæðið líklega frekar notað að vetritil enn ekki er mjög langt í skíðasvæði frá þessum stað
Blaut tjaldsvæði byrjað var að stytta upp þegar hér er komið sögu
  • Ég var frekar seint á ferðinni loks þegar ég lagði af stað niður af heiðinni og til Rjukan þegar ég loksins var búinn að gefast upp á biðinni í rigninguni.  Það var ekki til að bæta að hlusta á útvarpið og heyra fréttir af Hriðjuverkaárásum í Noregi.  Fjödamorðum á ungu fólki í Utøy og sprengingu í Oslo.  Þetta kannast sjálfsagt allir við núna svo það eina sem ég segi um þetta hér er Ömurlegur atburður og vil ég votta norsku þjóðinni samúð mína.

Ég var að spá í að fá mér gistingu aftur í Rjukan og   vona eftir betra veðri og geta þá heimsókt einthvða af þeim stöðum sem mig langaði að kíkja á.  Enn tjaldsvæðið var einfaldlega lokað vegna rigninga og fólki bent á að leigja sér hytu í staðinn (hýta eru svona lítil hús fyrir þá sem ekki vita)  nú nú enn þegar ég kíkti á hýtunar kostaði að litlar 19.000kr íslenskar að leigja eina yfir nóttina, svo ég hélt af stað frá Rjúkan og lofaði sjálfum mér að koma bara síðar, tjaldaði við Inntaksmannvirki vatnsaflsvirkjunar  Ofan Rjukan við Møsvatnet.

Það var rosagamann að bruna hratt niður langa brekkuna, og líka það að vera ekki að stoppa of mikið í hlíðinni þar sem hætta gat verið á skriðuföllum
þessi foss sem er þarna ætti að vera lækur í fletum tilfelum og sjá má grjót sem hefur fallið á veginn
Ekki gott að labba up þessar tröppur í strigaskóm

 

Næsti dagur er bara Hjólað og hjólað.  Dagurinn byrjað á að geta ekki ákveðið hvort það ætti að vera glaðasólskinn eða mígandi rigning og var því erfit að klæða sig eftir veðri fyrir part dags.  Það fór þó svo að sólinn sigraði að mestu og til að hjálpa ofaná var bakvindur þannig að ég vildi ná að nýti aðstæður og komast sem lengst eftir tafir síðustu daga úr varð að ég fór alla leið yfir Haukeli fjallaheiðinna 124km leið og hér er ég nú í Rødal, þar sem ég plantaði mér inn á tjaldsvæði.  Dagurinn er búinn að vera rólegur, ég er enn aðeins á eftir áætlun enn það er aðalega vegna þess að ég hef ekki komið mér af stað héðan þó að kveldi sé komið.  Ég er búinn að nota daginn til að hlaða batteríin (bæði mín og þau sem fara í allt rafmagnsdraslið mitt) koma á hreint nokkrum málum sem ég hef þurft að hafa tölvu og símasamskypti til að klára frá.  Enn ég ætla ekki að vera hérna í nótt heldur halda áleiðis upp næsta fjallaskaðr sem er hérna rétt hinumeginn, bratt og erfit þannig að ég bíst við að tjalda enthverstaðar upp í skarðinu í nótt.  Það eru göng undir skarðið enn eins og svo oft er með lengri göng er ekki leyfilegt að hjóla þau eða ganga.

Stífla sem ég hitti á leiðinni. Iss Kárahnjukastífla er miklu stærri
Frá Rødal fjallaskarðið framundan er ekki skarðið sem ég fór um síðar þennan dag, enn svipað þó

 

Kominn til Skien í Noregi

Þá helsar Noregur með Rigningu.

Er núna kominn til Ragga og Svölu í Skien, og hef fengið flottar móttökur (það var ekki heldur við öður að búast).   Búinn að redda mér þráðlausum 3G pung og er að prófa hann núna.   Dagurinn í gær var blautur eftir að ég kom úr ferjuni, enn um hana má lesa hér neðar.  Þurfti að leggja aukakrók á leið mína þar sem ekki var leyfilegt að hjóla eftir þerri leið sem ég upphaflega hafði planað enn það var bara aukaútsýnisferð og flott að lostna við mestu umferðina.

  Jú jú Norræna var svo sem ágæt, eða hverju má búsat við af skipasiglingu yfir hafið.  Var í fjögra manna klefa, þar sem hver keptist við að hrjóta hina heyrnalausa.  Ég notaði ekki mikinn tíma inni í klefanum hldur vafraði um skipið og á milli barana og starfsfólk yfirleit til viðkunnalegt,  ég hafði pantað kvöldmat með ferðinni og sé ekki eftir því.  Annars var bara að dunda sér við að drekka bjór og skrifa,  þannig að ég hafði nóg fyrir stafni.

Svo fór á endanum að Norröna lagði að bryggju við Hritshal í Danmörku.   Ég hafði ýmindað mér stærri bæ enn þetta er eginlega bara lítill sjarmerandi bær með stóra farþegaskipahöfn, þarna koma nokkur félög með ferðir yfir til skandinavíu og svo Islands.  Tímaáætlanir Norrænu og Color line sem siglir til Larvik  henta einkum illa enn ef ég hefði verið óurlega snöggur hefð ég kanski náð á milli.  Enn ég ákvað að vera um kyrt um nóttina og rúllaði því inn á tjaldsvæðið.  Í sól og blíðu dundaði ég mér við að setja síðasta varateininn í afturgjörðinna og rétta hanna af. 

Af mínu gjarðaveseni er það annars að frétta að Robin sem er eigandi Thorn Cycle hafði samband við mig strax og hann hafði möguleyka á með ályktanir og skýringar þar sem honum fyndist líklegast að galli væri í enthverjum teinum sem þeir hafi verið að nota í febrúar á þessu ári og sagðist ekki hafi slitnað einn teinn í Roloff byggðri gjörð frá Thorn síðustu 8 árin, enn nú væri uppi tilfelli þar sem 6 teinar hafi slitnað í tveim gjörðum sem voru byggðar í febrúar á þessu ári.  Robin tekur þjónustu sína greinilega alvarlega og er það í samhengi við það sem maður hefur áður heyrt frá fólki sem enthverra hluta vegna hafa lenit í vandræðum á hjólum frá þeim.   Þannig að eftir nokkrar tillögur að úrbótum  er  nýjir teinar þegar komnir til Noregs og vonum bara að póstkerfið þar innandyra klikki ekki.  Ég bað um hröðustu meðferð sem hugsast gæti. Hann sendi mér 54 teina, 32 svo ég gæti látið endurbyggja gjörðina af færum gjarðasmið enn afganginn fyrir tímann þangaðtil mér gæfist tækifæri á því,  hann bauð mér ennig að semda nýja gjörð með öllu enn slíkt tæki lengri tíma, þannig að ég ákvað að láta teinana duga.

 

Gjörðinn var sem ný eftir að hendur mýnar fóru umm hana (enda var hún ny fyrir)Ég notaði sexkant, tape og stellið sem styllibekk fyrir afturgjörðinna og gekk bara ágætlega.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þegar þetta er skrifað er ég um borð í Color line ferjuni yfir til Larvik.  Þetta er furðuskip, 217m löng ferja sem tekur 1800 manns gengur 27mílur með sín 30.000kílivöt og hefur pláss fyrir jafnt margar bifreiðar og myndu rumast á 2100m löngum vegi.  Þetta skip er svona eins blanda af og yfirfull flugstöð þar sem eldgos í Eyjafjallajökli  aftrar fólki för, spilavíti og samfélagi þar sem frumskógarlögmálið ríkir um að krækja sér í sæti, hinir sitja bara enthverstaðar á göngunum.  Og svo er ekkert hér sérstaklega ódýrt.  Jæja ætla að hætta núna og fara og vafra aðeins um skipið.

 

 

Seyðisfjörður og síðasta færslan á Íslandi

Seyðisfjörður tók vel á móti mér, með sólskini og blíðu eftir 3ja tíma ferð frá Egilstöðum, það gekk vel að komast upp á Fjarðarheiði og stytti ég tímann með þvi að gleyma mér við útvarpshlustun á leiðinni upp.  Mannlífið á Seyðisfirði var mikið í dag og vakti það sérstaklega eftirtekt mína að stálpuðu krakkarnir voru að synda í bæjarlæknum og þar við.  

Framm eftir deginu komu alltaf fleiri og fleiri inn á tjaldsvæðið og greinilegt að ferjunar var vænst ferðamenn fylgtu kaffihús og götur bæjarins,  enn ég eiddi nokkrum tima á netinu, skrifandi bréf til framleðanda hjólsins vegna afturgjarðarinnar, enn er ekki búinn að fá svar þar sem búið var að loka hjá þeim.   Já nú er þriðji teinninn farinn, og á ég þá ekki flerri til vara.  Þetta er orðið bagalegt og ég verð að verða mér úti um fleirri við allra fyrsta tækifæri.  Ég hef veið að velta fyrir mér af hverju teinarnir slitna svona og það sem kemur upp í hugan er ofstrekking við smíðina,  eða þá að ég sé með of belglítil dekk á hjólinu og of hart í þeim, sem leiðir af sér minni svegju og þarafleiðandi meyra álag á teinana, enn framleiðandin gefur þessi dekk upp sem ákjósanleg á bundið slitlag í norður Evrópu og tekið er meyra að segja fram að það sé með mikla lestun á hjólinu.  Ég vona að ég fái jákvæð svör frá þeim sem allra fyrst.   Ástandið er samt sem ekki þannig að ég geti ekki haldið áfram enthvað enn.

Enn núna er ég að endurraða bunaðinum mínum með tiliti til þess hvað ég ætla að taka með inn í ferjuna og hvað ég ætla að láta liggja eftir á hjólinu á bíladekkinu.

Jæja þangað til í Danmörku eða Noregi bless bless. 

Kominn til Egilstaða

Jæja nú er kominn Þriðjudagurinn 12. júli og ég er á Egilstöðum.  Reyndar búinn að vera hér í sólahring núna enn hef ekki verið að stressa mig á skrifum.    Ég hef ekki skrifað í nokkurn tíma núna og er það mikið til vegna netleysis, tímaskorts og skorts á nennu til slíks.   Núna ætla ég að skrolla svolítið yfir farinn veg þetta er uppfært á netið efrit hægri bluetooth tengingu svo enn eru myndir ekki rikulegur partur af skeytinu því miður.  Mig langar líka vera með meyra af skemtilegum lýsingum af staðháttum linkum af þessum pálkum hér og skemtisögum ef ég kemst yfir enthvað slíkt enn núna er staðan ferðalýsing á vegum umhverfis ísland sem flestir sem þetta lesa þekkja  ég hafði líka tekið þann pól í hæðina að drífa mig bara hingað yfir á Egilstaði enn ekki taka mörg stopp í þetta skyptið.  Ég vona að það verði öðrumvísi í Noregi, enn ég er ekki enn kominn með það á hreint hvernig internettengingu þar verður háttað.

Fimmtudagur.  07/07

Ég var á Fyrsta degi hjólaferðarinnar og á Hvolsvelli síðast þegar ég skrifaði.  Næsti áfangi átti að vera Vík í Mýrdal og svo Kyrkjubæjarklaustur.  Ég lagði þessar leiðir saman og fór sem sagt þessa rúmlega 150km á einum löngum degi og vann inn einn dag ef enthvað óvænt myndi koma uppá.  Dagleiðinn var löng og reyndar sú lengsta sem ég hef farið í hjólatúr.  Veðrið hékk þokkalega þurt og vindur var þolanlega hagstæður byrjaði vel enn versnaði síðar um daginn.  Ekkert svo sem markvert gerðist um daginn nema hvað ég sat til Borðs með Norskum kór Í Víkurskála og ræddum við  ymsar hliðar tilverunar á bæði Ensku og Norsku.  Ég ætlaði reyndar ekki alla leið á klaustur enn þegar ég kom að ánni sem ég hafði ákveðið að tjalda við var hún á bak og burt, fór þá hamborgari og bjór að byrtast mér í hilingum á Kyrkjubæjarklaustri  sem og varð rauninn á Systrakaffi á Klaustir.

Lúpínubreiður á Mýrdalssandi og Hjörleifshöfði. Ætli þessari mynd verði skolað í burtu í Kotlugosi enthverja næstud daga?

Föstudagur. 08/07
Það var byrjað að rigna þegar ég vaknaði um morguninn á tjaldsvæðinu áKyrkjubæjarklaustri.  Ekkert við því að gera nema græja sig upp í Regngallann og taka á móti votum himninum.  Fyrir vikið gengu samt tjaldstörfin aðeins hægar og ég styrður eftir gærdæginn. Eftir að hafa kvatt viðkunnalegt ungt par sem tjaldaði við hliðina á mér voru sveifarnar stignar þannig að sviðinn byrjaði að naga upp lærinn, jú þetta er merki um álag gærdagsins enn eftir að ég komst á skrið var sviðinn á bak og burt  og ég rendi út að meðfram Síðu og út á Skeiðarársandinn.  Fyrirframsett takmark dagsins var Skaftafell enn ég vissi það með sjálfum mér að ég færi lengra.  Við skúlptúrinn af gömlu brúarbitunum úr Skeiðarárbrú sem jökulhlaupið frá Gjálp 1996 tók af hitti ég Berg félaga minn og konuna hanns hana Gyðu. Þau eru á leið inn í Lónsöræfi þar sem Gyða verðir skálavörður næstu vikuna.   Bergur hafði gerst svo vandaður að koma með pakka til mín frá Reykjavik sem innihélt nokkra hjólaíhluti sem ég hafði pantað enn bárust ekki til landsins fyrr enn daginn eftir að ég lagði af stað í ferðina.  Skipt var út nokkrum hlutum á hjólinu, Rætt spáð og spöglerað og svo brunuðu þau áfram, enn ég tríllaði á mínum 20km/h áfram út að Freisnesi og síðar að Hnappavölum þar sem ég ákvað að slá upp tjaldinu.

Laugardagur. 09/07

Það er gamann að koma á Hnappavelli, Sérstaklega þegar mikið er mæt af klifrurum, enn fyrir þá sem ekki kannast við, er landsins stæsta sportklettaklifursvæði  á Hnappavöllum, og þar sem ég kom þangað alloft þegar ég var meyra með klifurbakteríuna í blóðinu, þó svo maður hefur aldrei losnað alveg við hana og gerir vonandi aldrei.  Bongó blíða og ég ekkert að drífa mig mikið af stað, talandi við gamla og nýja kunningja sem höfðu komið kvöldið áður úr borginni.  En á endanum var kominn brottferðartími, enn þá tók ég eftir tveimur slitnum teinum í afturgjörðinni hjá mér, þannig að brottför var sjálfkrafa frestað meðan ég reyndi að gera við.  Ég átti enga von á að teinar færu að slitna í nýrri handbyggðri gjörð sem sögð er með þeim bestu og sterkustu sem fyrir finnast.  Þrátt fyrir það var ég með einn varatein með mér, og notaði brotinn af hinum tveim til a gera eins og hægt væri við þessar aðstæður.  Náði ég að gera görðinna þannig að hún var vel nothæf.  Grettir Stórfélagi minn var á leið úr bænum til að heilsa upp a mig. Þannig að ég fékki hann til að líta við heima hjá mér og ná í fleirri varateina sem ég átti til þar.   Bjössi vinnufélagi minn af verkstæðinu á Grænlandi leit við hjá mér á reisu um landið með fjölskylduni.  Það er ákaflega gamann að fá innlit sem eins og þetta hjá Bjössa.

Það voru líka aðrar og alvarlegri fréttir sem bárust meðan ég stóð í þessum viðgerðarfasa.  Hlaup hafði komið úr Mýrdalsjökkli þá um morgunin og tekið af brúnna á Múlakvísl rétt austan við Vík í Mýrdal þannig að þjóðvegur 1 var ófær, og enthverjar líkur á að Kötlugos væri hafið.  Ég var semsagt heppinn að vera kominn framhjá þegar þetta átti sér stað og Grettir ætlar að fara fjallabaksleið nyrðri þannig að þetta kemur ekki við mig að neinu ráði enn er slæmt að mörgu öðru leiti.

Hnappavellir voru kvadir klukkan hálf eitt og skriðið út að Jökulsárlóni þar sem ég ætlaði að mæta móður minni sem er á ferð með þýskan ferðamanahóp í langferðarbifreið.  Eftir gott stopp á Jökulsárlóni og 25km betur átta ég mig á að líklegagast hafi ég skilið GSM síman minn eftir  við
Jökulsárlón.  Til að gera langa sögu stutta fór ég inn á hótel Jöklasel  þar sem móðir mín gistir þessa nót og náði ég með hjálp bílstjórans hjá henni sambandi við síman minn þar sem starfsstúlka á Jökulsárlóni var með hann í höndunum.  Varð úr að Grettir kom við hjá þeim og fékk símann hjá þeim.  Þetta er ekki í fyrsta skipti sem ég skil hluti svona við mig og verður öruglega ekki þa síðasta heldur, ég er reindar alveg þektur fyrir þetta og sumir minna vina hafa tekiðupp á því að fylgjast sérstaklega með því hvar ég leg hlutina frá mér.    Nú nú enn mér var semsagt líka boðið í kvöldverðarhlaðborð á Jöklaseli þannig að það var ekki alslæmt með öllu að hafa rent þangað inn.   Pakksaddur rendi ég restina austur á Höfn í Hornarfirði, Grettir var kominn á svæðið og vildi endelega taka enthvað af farangrinum eða allt hjólið á pallinn og mig í framsætið.  Því var harðneytað af minni þrjósku hálfu heldur gefið betur í enda vel þreyttur á áfangastað í skítakulda. Deginum var síðan slúttað með Ölæði á balli i Vikinni þar sem Megas og fleirri landsþektir tónlistarmenn tróðu upp.

Við Jökulsárlón
Símon á hjólfákinum við Jökulsárlón í blíðviðri

Sunnudagur. 10/07

Uss það var ekki vinsælt að koma sér á fætur.  Ekki beint sumarlegt á Islandi núna og áfengisneysla gærkvöldsins hafði líka enthver áhrif.  Eftir mikla leit af opnu bakaríi var farið í sjoppuna.  Gengið frá troðið tein í gjörðinna, hún rétt að enthverju leiti á fljótlegann hátt og haldið áleiðis til Djúpavogs klukkan korter yfir tólf.  Framundan var 103km leið og eftir að hafa talað við Guðjón vinnufélaga minn frá Grænlandi sem er búsetur þar var ekki
kátlegt að frétta af mótvindi.  Þessi mótvindur var sem betur fer ekki jafnt mikkil og ég átti von á, hvast var að Námaskarðinu og svo aftur út Hamarsfjörðinn áður enn komið er að Djúpavogi.  Grettir fylgdi mér eftir svona við og við enn held hann hafi leitað sér af stöðum til að sofa á þar á milli.  Af þessari leið er Hamarsfjörðurinn síðstur, helling af brekkum og begjum upp, bara til að fara niður hinummeginn, og mótvindur!!   Það voru samt höfðinglegar móttökur hjá Í skemmuni hjá Guðjóni þegar komið var á Djúpavog,    þar var einnig Maggi skólafélagi minn úr vélskólanum tilbúinn með kaldan bjór í hendi handa mér og greinilega búinn að undirbúa komu mína Glæsilegt hjá þeim báðum Guðjóni og Magga.   Grettir grillaði síðan fyrirtaks steik sem átti reyndar að vera steik gærdagsins enn kom ekki síður út þennan dag.  Sötraður var bjór og rættu um gamla tíma, heima og geyma.  Það var notarlegt að skríða undir sæng á dýnu innandyra í þetta skiptið efrit ljúfa sturtu.

Mánudagur. 11/07

Guðjón var kvaddur klukkan um hálf tíu og haldið 90km leið til Egilsstaða.  Nú virtist sumarið vera að láta bæra á sér.  Hiti og blíða.  Farið var um Öxi og var hún brött að vanda enn með þrautsegju og þess að reiða hjólið upp tvær brekkurnar kom ég þessu 60kg hlunk upp á brún í 530m hæð á ekki svo löngum tíma, ætli klukkan haf ekki verið um hálf tvö, svo nú var nánast bara 60km rensli niður á Egilstaði sem og gekk mjög vel vegurinn grjótharður og lítið til að kvarta yfir.  Grettir fylgdi mér enn eftir og notaði tækifærið til að renna sér í brekkunum í Öxi á sérbúna fjallabrunshjolinu sínu.  Á Egilstöðum var tekið hraustlega til matar, Holllenskt par sem var í vandræðum með MSR prímusapumpu var aðstoðað við útvegun á varahlut eftir bestu getu og eftir símtal inn í Útilíf í Glæsibæ var greinilegt að þau voru búinn að reina í svolítn tíma þvi þar vissi Gísli ofursölumaður allt um málið fyrir.  Hollendingunum vour gefin nokkur ráð, enn við reystum tjöldinn okkar.  Tjaldsvæðið á Egilstöðum er til fyrir myndar að mörgu leiti, góð þjónusta er í boði í anda þess sem gerist í Noregi til að mynda, snyrtilegt svæði, boðið upp á eldunar og þvottaaðstöðu sem ég nýtti mér.   Síðan skrapp ég og tók púlsin á þjóðmálunum á austurlandi í heitapotti sundlaugarinar enn eftir það héldum við Gretti á barinn…

Þriðjudagur 12/07.
Dagurinn þegar þetta allt er skrifað er að kvöldi kominn.  Það var ákveðið að þetta skyldi vera kvíldardagur frá hjólatúrum og hjólið læst við stórt matarborð á tjaldsvæðinu og þaðan skyldi það ekki hreyft fyrr enn haldið yrði yfir til Seiðisfjarðar.  Í staðin var tekinn bíltúr þangað til að sjá væntanlegar brekkur og útsynið.  Þá fórum við líka til Fáskrúðsfjarðar þar sem við kíktum í heimsókn til hennar ömmu minnar Önnu Halldórsdóttur sem dvelur þar á öldrunarheimilinu Uppsölum.   Fljótlega eftir að við komum aftur til Egilstaða kvaddi Gretti og hélt áleiðis heim á leið til borgarinnar.  Er honum mikið og vel þakkað fyrir að verja þessum skemtilega tíma með mér hér á austurhluta landsins.  Ég aftur á móti settist niður við þessi löngu
skrif á og sötra bjór.  Ég geri ráð fyrir að næstu skrif verið ekki fyrri enn ég er kominn til Noregs, enn ef tækifæir gefst til verur enthverju hent hér inn á morgun þegar ég verð kominn til Seiðisfjarðar.

Lagður af stað austur

Jæja þá er ég lagður af stað og fyrsti dagurinn að kveldikominn.  Það gekk ágætlega, flott veðirog létur bris í bakið.  Jú lærin urðustyrð á kafla og er það flokkað undir þjálfurnarleysi

Nú er ég hér á Hvolsvelli.
Það tók 6:15tíma að komast hingað frá hafnarfirði og meðalhraði  13km klst meðað við fyrri reynslu mína er það svona ásættanlegt.  Ég  hef gert svolítið vel við mig eftir þennan fyrsta dag, skrapp í heitupottana í sundlaug Hvolsvalllar og svo farið á Besta ptzzustað landsins Galeri Pizza og sprðreint einni 12“ og stórum bjór.  Er þa von mín að það komi aðeins í veg fyrirstrengi á morgun.

Jæja þetta er barasvona stutt núna setur áfangastaður á morgun samkvæmt ferðaplaninu er Vík í Mýrdal  81km.  Enn spáinn er góð og ef vel gengur ætla ég að reyna að komast lengra enn það og verður það þeminn hjá mér í ferðinni

Engar myndir í þetta skipti.

Ferðaplanið frá Hafnarfirði á Íslandi til Larsnes í Noregi

Þá verður grófu ferðaplani loksins upplýst.  það skyptist í sinni grófustu mynd upp í þrjá parta,  Island,  sigling til Noregs og svo Noregur.  Ég er ekki alveg búinn að ákveða Hvort ég leggi af stað um miðjan dag á morgun 5júli eða miðvikudagsmorgunninn 6.júlí , það fer eftir því hvernig lokaundirbúingur gengur.

Fyrsti partur:

Það byggist á því að leggja af stað frá heimili mínu á Arnahrauninu og rúlla austur á Seyðisfjörð um suðurleiðinna á um það bil 8 dögum, og gerir það að meðaltali 85km á dag.  heildarvegalengdinn er sögð 680km og er þá meðað við að fara um Öxi.   85km á dag telst ekki sérlega mikið í þessum brasa, enn með við mitt lélega líkamlega ástand og veðurfar þetta sumarið fynst mér betra að vera með varan á.   Já ég er einnig búinn að hugsa næturgistingastaði og koma þeir út mjög svipuðu róli og þegar ég hjólaði hringinn hérna rétt fyrir rúmlega 18 árum,  ég reikna með að vera alltaf í tjaldi en annað verður þá bara lúxusplús.

Ekki að ég telji að fólk viti ekki hvernig Ísland líti út, enn svona er samt leiðar ferillinn:

http://www.wikiloc.com/wikiloc/spatialArtifacts.do?event=view&id=1829888&measures=off&title=off&near=off&images=off&maptype=S”

Næsti áfanginn er svo sigling með Norrænu yfir til Hirtshal nyrst í Danmörku.  Ferjan leggur af stað klukkan 10:00  á fimmtudaginn 14.júli og er kominn til Hirtshal þann 16.júlí  klukkan 12:30.  Þá tekur við nokkur bið, því ferjan sem síðan skutlar mér yfir til Larvik í Noregi leggur af stað 12:45 og tel ég útilokað að ætla að ná henni, þannig að ég bíð eftir seinni ferðinni og verð þá kominn inn til Larvik klukkan 02:00  að nóttu til sunnudaginn 17.júli.   þetta er vissulega frekar óheppileg tímastaða og er ég ekki enn búinn að ákveða hvernig ég meðhöndla þá stöðu, enn það leysist.  Ég hef aldrei áður siglt með Norrænu og get því ekki sagt mikið hvernig það er á þessari stundu, nema að ferjan stoppar tvo tíma í Þórshöfn í Færeyjum og fer svo beint til Danaveldis.  Það er búið að breyta áætlunarleiðum ferjunar frá því sem var á árum áður og því er engöngu siglt á milli Seyðisfjarðar og Hirtshal, með stuttu stoppi í Þórshöfn og svo til baka.

Þá er það langa kylfan með öllum skerjagarðinum.  Noregur sjálfur.

Ég hef vísvitandi ekki verið að leggja niður ákveðna gististaði hérna, reynslan sýnir mér að það virkar hvor sem er ekki mjög vel.  Nema hvað að ég ætla að stoppa í Rjúkan í Telemark og litast aðeins um þar, ætla ég að skoða skyldfólk mitt í Skien.  Þá verður farið um marga flotta staði, upp og niður krefjandi heiðar og fjallgarða, veggöng, ferjur, djúpa firði og svo mætti áfram telja.  Ég mun fara þvert um Sognsfjörðinn, um Norðurdal, Telemark kannalinn, og Sørdalen svo enthvað sé nefnt.  Ég verð svo að eiga enthvað eftir til að segja frá síðar þannig að meiri plön og sögur koma þá.

Gróft plan segir að ég verð kominn til Noregs að nóttu 17 júlí og er búinn að lofa því að vera mættur í vinnugalann í Larvík þann 3. ágúst.  þannig að raunhæfur gluggi eru 16. dagar sem ég hef til að kljást við þetta 826km leiðarplan af norska landslag og veðurfari.  Það gerir meðaldaginn uppá tæpa 52km.  Aftur þykir það ekki mikið, enn gefur mér tækifæri til að vera ekki að stressa mig um of, enda er meiningin að vera ekki á petölunum alla daga og þá fer meðaltal hinna dagana hratt upp.

Myndir og grafík sega líka marga söguna svo linkurinn á kort hér fyrir neðan sýnir leiðinn í Noregi.  Allir þessir hjólakarlar á ferlinum eru punktar á göngum sem annað hvort verður að fara í gegnum eða krækja framhjá.

http://www.wikiloc.com/wikiloc/spatialArtifacts.do?event=view&id=1829730&measures=off&title=off&near=off&images=off&maptype=S

Ferðatilgerð

Jæja.  Nú styttist í ferðaupphaf hjá mér.  Hjólað í vinnuna er þemaheiti ferðarinnar og er með nokkuð réttu, þar sem ég ætla að leggja af stað heiman frá mér í Hafnarfirðinum og hjóla til Larsnes í Noregi.

Þessi síða er enn í mótun og verða sjálfsagt gerðar nokkrar smáar tilfæringar á henni næstu misserin. Síðan er aðalega hugsuð sem ferðafélagi minn og fyrir aðra að fylgjast með framvindun minni stöku sinnum, þannig að viðbrögð og svarpóstar eru vel þegnir endrum og eins.
Á komandi dögum mun ég skjóta hér inn fróðleikspistlum um búnað ferðaskipulag og fleirra, einkum þá einthvað sem tilheyrir þeirri ferð sem ég er nú að leggja upp í. Jafnvel set ég inn einthvað af myndum og grafískum upplýsingum eða krækjum bæði eftir því sem mér dettur í hug og ef enthverjar fyrirspurnir berast.  Það má þó strax benda á stikuna efst á síðuni sem ætti ao opna fyrir ykkur tengdar síður á mínu nafni.
það er ekki meininginn að segja frá daglega eða hverri steinvölu sem á leið minni verður enn í staðin tæpt á því helsta sem ber uppá annars lagið ef það er á annað borð hæft til byrtingar á svona stað.

Fljótlega mun ég gefa út gróft ferðaplan fyrir þá ferð sem ég er að fara núna í, enn vonandi lifir þessi síða lengur enn bara þessa einu ferð, enn þangað til næst læt ég þetta duga.

%d bloggers like this: